lunes, 25 de enero de 2010

Decisións


Lembrábase,claro que se lembraba de él,¿cómo olvidar os tempos nos que era case libre?
Libre,ésa era a palabra,¡canto ansiaba sentirse de novo así!,cando non afogaba de pensamento,cando miraba ó lonxe e non había máis que liberdade....
Agora estaba todo ése espazo cheo por cousas que decidir,cousas por facer........
Agora volvía á súa vida,¿habería espazo para él?Si,tiña que habelo,tiña que pensar que podía ser de novo libre.
¿Podería facelo?,ansiaba facelo.¿é as responsabilidades? ¿podería abarcalo todo?
Tiña que decidirse,¿porqué tiña que ser tan difícil?

6 comentarios:

  1. Mela dos meus amorinhos, unha recén chegada ó mundo libre dí que si, si que se pode, podes mirar pola fiestra e ver larpeiradas de mil cores e mil sabores, podes sentar no sofá e pensar na túa liberdade, podes ir caminhando pola rúa e atopar o piso dos teus sonhos, podes abrir un pouquinho o corazón para que entren novos amigos, e tamén para ilusionarte de novo con encontros do pasado.
    Pase o que pase, dígoche o mesmo que lhe dixen a Pachinha no post anterior... quérovos moitísimo e sempre ides a terme a vosa veira e máis agora que TEMOS NOVO CUARTEL XERAL!!!!!!! heheheee!!!! :P

    ResponderEliminar
  2. Cando se pecha unha porta abrese unha ventá.
    Como molan eses cuarteis xerais...Eu voume montar un tamén.
    Bicos!

    ResponderEliminar
  3. Grazas,Vintxuca.é maravilloso ter amigos así.Eu tamén te quero!!!
    Temos que estrear o Cuartel Xeral!!!!
    Chousa e Bolboreteira,ó mellor algún día o visitades!!!!

    ResponderEliminar
  4. Miña Meliña, rula, ruleira...mentres o pasado non veña ó presente para impedir dar pasiños cara o futuro, avanti! Que ás veces, pensar moito non garante que as decisións sexan as mellores ou as máis acertadas...Ben certo que a liberdade trae responsabilidades, pero sempre que teñas opción de elexir, tes vantaxe.

    Xa sabes, racionaliza e relativixa, pero sobre todo, cómpre que sexas feliz, e en todo caso, fagas o que fagas, aquí están as dúas xoubas para apoiarte. Querémoste moito, nunca esquezas iso.

    E o cuartel..."madredelamorhermoso", faremos bo uso del, huhuhu, coma sempre !! así que, Chousa, no hai que ter medo (creo...).

    Bolboreteira, espero que tamén teñas uas o teu currunchiño-cuarteliño, e que por esas portas que se pecham ás veces, saian os malos rollos, e por esas ventás abertas, non deixen de entrar bos aires ;)


    Apertas xoubiles para tod@s

    ResponderEliminar
  5. Excelente y reflexivo texto,
    un placer pasar por tu casa,
    que tengas una feliz semana
    un abrazo.

    ResponderEliminar